Landucci Ambrosius, natione Italus, Patria Senensis, Alumnus Congregationis S. Salvatoris de Iliceto, Filius Coenobii Ilicetani, vixit Saeculo 17. Exstitit Theologus Sacri Collegii, et Consultor Sacri officii, ac Decanus Universitatis Senensis, Prior Ilicetanus, Romanusque ad S. Augustinum nec non Visitator Generalis Congregationis Ilicetanae. Sub hoc Ambrosio anno 1650 quo tempore Decanus erat Universitatis, sanctiones dictae Universitatis fuerunt reformatae, et typis datae sub sequenti titulo: Sub auspiciis Sanctissimi Hieronymi Ecclesiae Doctoris maximi, et Universitatis Theologorum Senarum Protectoris sanctiones reformatae annuente Illustrissimo, ac Reverendissimo D. D. Ascanio Piccolomineo de Aragona Senarum Archi-Episcopo, Apostolico et Imperiali Cancellario, addita serie Theologorum, qui tum sanctitate, [P. 496] tum dignitate, et doctrina Ecclesiam Dei illustrarunt, nec non Patrum, qui ad haec usque tempora Decanatus dignitate insigniti fuere. Senis apud Bonettos typis publicis 1651, in fol. Hic notatu dignum est, quod, quando haec Universitas [di Siena] fundata fuit nempe anno 1465 Primus Decanus fuerit ex Ordine nostro, videlicet P. Mag. Petrus de Monte Alcino [annota l'Ossinger riprendendo molto alla lettera quanto scrisse l'Aprosio] et quando leges reformatae denuo Augustinianus, scilicet P. Mag. Ambrosius Landucci, qui inter alia sua opera reliquit librum in lingua Italica, qui sub hac prodiit Epigraphe.
Sacra Leccetana (cioè) origine e progressi dell’Eremo, e Congregatione di Lecceto. Romae 1653, in fol. Opus hoc latine exstat in Bibliotheca regia Dresdae sub hoc titulo: Sacra Illicetana Sylva, sive origo, et chronicon breve Coenobii, et Congregationis de Illiceto Ordinis Eremitarum S. P. Augustini in Tuscia. Inscriptum, et dedicatum Serenissimo Cosmo, Magno Hetruriae Principi ab Ambrosio Landuccio Senensi, ejusdem Congregationis Eremita, additis elogiis cum notis pro his, qui sancte et insigniter ibidem germinarunt. Senis apud Bonettos typis publicis 1653, cum figuris aeneis in fol. minori.
Item in lingua Italica opus sic inscriptum: Origine del tempio dedicato in Roma alla Vergine di Dio Maria presso alla porta Flaminia detta hoggi del popolo divisa in sei giornate. Dal P. F. Mag. Ambrosio Landucci Sanese Agostiniano della Congregatione del S. S. Salvatore di Lecceto in Toscana Theol. del Sacro Collegio, e Consultore dell’Officio di Siena, ed hora Priore del maggior Convento di S. Agostino in Roma data in luce dal M. R. P. F. Nicolò Dalmatio d’Avigliana già Vicario Generale Apostolico della Congregatione di Lombardia del medesimo Ordine hora Commissario Generale, e Priore dell'istesso tempio, e convento del popolo. All’Eminentissimo e Reverendissimo Sig. Cardinale Gioan Battista Palloto Protettore di tutto l'Ordine Agostiniano. In Roma per Francesco Monetta 1646, in 4.
Angelicus Aprosius nella sua Bibliotheca, pag. 323 et 324.
Philippus Elssius in Encomiastico Augustiniano, pag. 46.

Gandolfus Dominicus Antonius, natione Italus, Patria Genuensis, Alumnus Congregationis Lombardiae, Filius Coenobii Genuensis, hoc saeculo adhuc vivebat [scrisse l'Ossinger chiaramente meno documentato del Perini] S. Theologiae Licentiatus, et Concionator Generalis inter Academicos Arcades, ac infoecundos Romae, Physiocriticos Senarum, et Apatistas Florentiae locum obtinuit. Erat vir omnibus artibus liberalibus instructus, et in Sacris literis peritissimus, qui apud omnes propter acre, profundumque ingenium, ac eruditionem historicam summo loco est habitus. Multa tam in lingua Italica, quam latina publici juris fecit, de quibus substrata mihi sunt nota:
Lettere Istoriche. 1697, in 4. In secunda exponit, quae Vintimiglienses anno 1625, in littore Ligurgico siti perpessi sunt. In sexta refert vitam Marchionis Serrae. In septima agit de clade, quam classis Gallica Genuae intulit.
[P. 384] Il beneficiato beneficiante recitato nella cattedrale della città di Vintimiglia. Genuae 1683, in 4.
Fiori poetici dell’Eremo Agostiniano in Genova 1682, in 8. Existit in nostra Bibliotheca Monacensi.
Vitam Joannis de Castro ex idiomate Hispanico in Italicum vertit.
Latine praelo commisit dissertationem historicam de ducentis celeberrimis Augustinianis Historicis, qui obierunt post magnam unionem Ordinis Eremitici usque ad finem Concilii Tridentini. Amplioris Bibliothecae Augustinensis edendae praevia et ad posteros Collectores Ecclesiasticorum Scriptorum directa. In fine addita sunt aliqua ad D. Nicolaum Tolentinatem, Beatos aliquos, ac Venerabiles ejusdem Ordinis spectantia, nec non oratio D. P. Augustini: ante oculos etc. cum versionibus, annotationibus, et alia in laudem ipsius orthodoxae doctrinae. Romae typis Joannis Francisci Buagni 1704, in 4, exstat in nostra Bibliotheca Monacensi.
Purpuros Augustinianos. Genuae 1696.
Louis Moreri dans le grand dictionaire historique, tome III, pag. 209, col. II, a Paris 1718. Augustinus Oldoinus in Atheneo Ligustico, pag. 165. Perusiae 1680. Christianus Iöcher in universali Lexico Eruditorum, tomo II, col. 854. Lipsiae 1750.